| 1. | بزگ | [(بَ زَگ)] بَزی، تنکّی ءِ چپّ، سْیاھیں جمبرے ءِ بزیں ٹکّرے انچوش کہ: چہ رودرآتک ءَ بزگے چِست بوتگ.(2) بزّگ. Synonym: بَزَگ ◊ [(بَ زْ زَگ)] وار، ازاب، بے وس. بزّگ |
| 2. | بزگر | [(بَ زْ گَ ر)] دھکان، دھکان کار، ھما مردم کہ کِشت ءُ کشار کنت، شریک، ھماکہ پہ نیمگی یا پہ مُزّ بَھر ڈگاراں کِش اِیت [چہ پارسی: بر زیگر]. Synonym: بَزگر |
| 3. | بزگل | [(بُ ز گَ ل)] بُزانی رمگ، بُز مادگیں سْیاہ پس+ گَل ، رمگ). Synonym: بُزگَل |
| 4. | بزگوشت | [(بَ ز، گ و ش. ت،)] پاد یا دست ءِ ھما جاگہ کہ گوشت ئِے بَزتِر اِنت. پاد ءِ گُردگ. Synonym: بَزگوشت |