تبلہ

[(تَ بْ - لَ هْ)]

ڈُهل ءِ یک راستے - گیشتر هما ڈُهل ءَ گوش اَنت کہ هندوستانی ساز ءُ آواز ءَ کارمرد بیت کہ نَر ءُ مادّگ بزاں چَپّ ءُ راست جِتا جِتا اَنت 《 بلکیں چَہ تازی : طبلة - طَبْل 》.

Synonym: تَبلہ

^ top of page