پکگیں دوچ

[(پَ کْ. کَ گے. ں+ دوچْ)]

باز ایرت ءُ جْوانیں دوچ ءَ گْوش اَنت کہ گیشتر بلوچستان ءِ گوریچان ءِ مردم گْوش اَنت. چہ ایشاں "زُرتو، پڑیوار، موسم، آم چکن" ءُ دگہ بلوچی دوچ زانتگین اَنت.

Synonym: پکّگیں دوچ

^ top of page