[(آ ـ ھِی ـ ر)]
شِگان، تژن، چمّانی پچگ ـ من ترا آھیرے نہ کت چوشیں ـ (۲) ھما مردم کہ آئی ءِ چمّ پہ دگر ءِ چیز ءَ سکّ اِنت. لالچی، لبّی، پہ دگر ءِ مال ءَ دل یلہ ” اِے مردم بے آھیرے “ بزاں پہ لالچ پہ چیز یا زرّ ءَ آھیر نہ اِنت ( بے آھیر = بے بوث).
Synonym: آھیر