بوم

1. [(بُ وْ - مّ)]
   مزنیں زنڈ ٹیلگیں مرگے کہ روچ ءَ نہ گند ایت ، شپی مرگے کہ ایشی ءِ آواز,, بُومّ بُومّ,, یا کہ,, بُو بو,, اِنت بلوچ گْوش اَنت کہ اے,, او آکوب,, گوش ایت! ٢-بوجیگ ءِ یک راستے کہ گیشتر پارس ءِ مزن ھور ءِ مردم بند اَنت ئِے ءُ کارمرد ئِے کن اَنت ، ایشی ءِ گور ءُ دیمّ چو دنگی ءَ اَنت بلے بند ءَ پتن اِنت,, بچار بت,,.
   Synonym: بومّ
2. [(بْ و مْ)]
   نمونہ ، درور ، اک: نیل بوم بزاں نیل رنگ یا نیلّ بْرمش یا درور ، باز مردم ایشی ءَ,, نیل بو,, گوش اَنت ءُ,, نیلبومیں زِر ,, ءَ ,, نیل بوئیں زِر,, گوش اَنت کہ رد اِنت ، مرچی ھوا دو بوم اِنت بزاں دو راست اِنت برے گرم اِنت ءُ برے سارت اِنت - موسم ءِ بدل بَیَگ ءِ وھد ءَ ھر وھد ھوا دو بوم بیت ، چُکّ ءِ دسبند یا بندوک: گُدے.
   Synonym: بوم