[(بُن. چَ. لُ و. کْ)]
بُنچلُک، بُنچُلُک: درپے ءِ تہ ءَ آپ یا آپیں چیزے ءِ کُٹّ اِتگ ءُ پَشت کپتگیں بھر کہ پھک نہ اِنت.مَشک ءِ بنچلوک. زِکّ ءِ بُنچلوک کہ شیرگ ئِے مان بیت . اے گال "بُن چُلُک" بزاں بُن ءِ چُلُکّ اِتگین اِنت کہ "بُن چُلّک" ھم گْوشگ بیت.
Synonym: بُنچلوک