شل

1. [(شَ لْ)]
   ھما کہ مُھر نہ اِنت ( شُل) ـ ھما کہ نہ بَد اِتگ ـ ھما کہ نہ لِچّ اِتگ اک: شُلیں ناہ ( شلگیں) شلیں ھاک یا گِل ـ چہ نادْراھی ءَ کسے ءِ دست ءُ پاد جْوان کار مکن اَنت ـ چوکہ چہ پاداں کپتگیں مردمے ـ ۲- آپیں چیزے ءِ یا ھور ءِ یکپارگی رچگ ھور پہ شَل گْوارگ اِنت ـ ارس شل اَنت ـ طب : شلاب ( بارانِ سخت) پا: شُر، شُرّان شریدن ـ شاریدن ـ.
   Synonym: شَل
2. [(شِ لْ)]
   بچار " شِلّ " پہ کارچ ءُ کاٹار ءَ گْوش اَنت کہ سکّ تیز بہ بیت ـ چِلّ: چل شپیں کارچ.
   Synonym: شِل
3. [(شِ لْ ل‌ْ)]
   گردن ءِ کُٹ اِتگیں بھر کہ ھردو بَردستانی مْیانجی ءَ گوں پُشت ءِ کرز ھڈ ءَ ھوار بیت ـ " پلانی ءِ گردن چہ شِلاں در آتکگ. ۲- تیز PPB,LWD ; SHIL : Sharp.
   Synonym: شِلّ
4. [(شُ لْ)]
   سُست ، یلہ ، لھم بند ـ سُست بند ـ ( شیرازی: شُل: سُست).
   Synonym: شُل
5. [(شُ لْ لْ)]
   بچار " شُلْ ".
   Synonym: شُلّ