جل

1. [(جَ ل)]
   گرمیں پر، دریا ءِ آپ جل جنت بزاں شھم ایت 《پلانی پہ زرّ ءَ جل جنت》 بزاں پہ زرّ ءَ سک بے تاھیر اِنت، سکّیں گرمیں نیمروچ ـ سکّیں گرم.
   Synonym: جَل
2. [(جَ ل)]
   سگّ ،برداشت 《تو ایشی ءَ جَلّ کُرت نہ کن ئے》جھان جَلّ، مھمان جَلّ،تئی جَلّ ھدا بہ کنت..۲- چہ پات ءَ بمبوئی وَ نجی جوڑ کُرتگیں درپے کہ مید پہ گیم ءِ زندگ دارگ ءِ ھاتر ءَ کار مرد ئے کن اَنت کہ دریا ءِ تہ ءَ ننگر کنگ بیت۳- یک ماھورے کہ آڑنگہ ءَ ماھیگاں گوں ھمیشی ءَ چہ مزنیں واڑ ءَ کشّ اَنت ءُ بوجیگ ءَ مان کشّ اَنت۴- چہ 《جَلّگ》ءِ پرمانگال بزاں بہ جَلّ ـ جل مجَلّ ـ دامدار ـ مامانگ ۵- ھینزک ءِ دار کہ منتگ ءَ کار مرد بیت۶- ھمے رنگ ءَ چہ کلندر ءَ مچوکیں پس، جنوکیں گوک ءُ وروکیں لیڑہ ءَ جَلّ ءَ کن اَنت.
   Synonym: جَلّ
3. [(جِ لّ)]
   بلوچستان ءِ تیاب کرّ ءَ کراچی ءِ نزیک ءَ کک جاگھے کہ آئی ءِ کوہ ءِ سر ءَ چراگے ھست کہ شپ ءَ پہ گُراب ءُ بوجیگاں رھسوج اِنت.
   Synonym: جِلّ
4. [(جُ لّ)]
   بے پُژّی گالی، اِرسک، اُشتر یا اپس ءُ ھر ءِ بَڈ ءِ جُلّ کہ توک ءَ پاریز ءَ ٹُنگ اِنت{شیرازی: جُلّ: پارچہ ای کہ زیر پالون اندازند.
   Synonym: جُلّ